30 წლის წინ, 9 აპრილის დარბევამდე რომ გვცოდნოდა, რომ იქ ნარკომანების და პერვერტების აქციები გაიმართებოდა და შსს მინისტრი მათ ბოდიშს მოუხდიდა;
რომ კინოთეატრებში ქართულის მოცეკვავე გეების სიყვარულის შესახებ გადაღებულ ფილმს აჩვენებდნენ და ამ ჩვენებას დაიცავდა ქართული პოლიცია;
რომ გვცოდნოდა,რომ “დამოუკიდებელი ” საქართველოს ტელევიზიები ყოველდღიურად,ღიად და აშკარად იქადაგებდნენ ლგბტ იდეოლოგიას;
რომ 9 აპრილს დაღუპულთა მემორიალზე უხამს ცეკვას შეასრულებდნენ დამსწრეთა აპლოდისმენტების ფონზე;
რომ სიტყვა “პიდარასტის” წარმოთქმისთვის 500 ლარიან ჯარიმას დააწესებდნენ,ხოლო რელიგიურ გრძნობების შეურაცხყოფა დაშვებული იქნებოდა “გამოხატვის თავისუფლების” დაცვის მოტივით;
და რომ ამ უმსგავსობათა გასაპროტესტებლად გარეთ მხოლოდ რამდენიმე ასეული ქართველი გავიდოდა;
ეს ყველაფერი და კიდევ მრავალი სხვა რამე რომ ეჩვენებინა ვინმეს ჯადოსნურ სარკეში-გეკითხებით,რამდენი ადამიანი დარჩებოდა იმ მიტინგებზე და რამდენი დაიძახებდა “გაუმარჯოს დამოუკიდებელ საქართველოს?”
სოსო მანჯავიძე
