მწერალი პაატა ქურდაძე სოციალურ ქსელში წერს:
„კორონავირუსი არ არის სასაიკვდილო განაჩენი, რომლის სისრულეში მოყვანამდე რამდენიმე წუთი რჩება, საავადმყოფოს იზოლირებული ბოქსი კი სიკვდილმისჯილის კამერა, ან პალიატიური კლინიკის პალატა.
არაფერი უფრო სულელური და პანიკისმთესველი იდიოტობა არ წამიკითხავს ამ ბოლო დღეებში, ვიდრე ეს ვითომდა გულჩვილი თანაგრძნობის გამომხატველი ფრაზა, რომელსაც ასეთი „სევდიანი“ ენთუზიაზმით იმეორებს ყველა უკვე მესამე თუ მეოთხე დღეა საწყალს, ოცი წლის წინ ერთი შვილი ავტოკატასტროფაში დაეღუპა, ახლა კი მეორეს კორონავირუსი შეეყარა“.
აბსოლუტურად არანაირ კავშირში არ არის პირველი ტრაგედია, მეორე შემთხვევასთან. გეგონება ვინც დღეს კორონავირუსის დიაგნოზით საავადმყოფოში წევს – გარდაუვალი სიკვდილისთვის არის განწირული და ვეღარაფერი გადაარჩენს! მესმის, რომ ნიჰილიზმი ზოგადად პურია ჩვენი არსობისა, მაგრამ წინასწარ მაინც ნუ გამოვიტირებთ და ნუ გავუმართავთ პანაშვიდებს ერთმანეთს – ნუ უხეთქავთ გულს ისედაც დაპანიკებულ ხალხს – თორემ ხომ ხედავთ, უკვე საიზოლაციო ცენტრების სასწრაფოდ გადატანას ითხოვს ადგილობრივი მოსახლეობა ზოგიერთ რეგიონში – როგორც შუა საუკუნეებში შავი ჭირის და კეთრის დროს.“- წერს პაატა ქურდაძე.
