როცა იბრძვი, ან წააგებ, ან მოიგებ.
100 პროცენტით დარწმუნებული გამარჯვებაში ან მარცხში არიან მხოლოდ ჩლუნგები.
ბრძოლის წინ ყოვლად დაუშვებელია ე.წ.”პარაჟენცული”, პესიმისტური განწყობის დათესვა და ვინც ამას აკეთებს, ის ან ჩლუნგია, ან მავნებელი და უნდა რომ დამარცხდე.
კრიტიკა იმ თემებზე, რისი შეცვლაც უკვე შეუძლებელია და რასაც თავისი ობიექტური მიზეზები აქვს, ბრძოლის წინ უნდა იყოს მინიმალური ან უკეთესია, საერთოდ არ იყოს, თუ რა თქმა უნდა შენ გამარჯვება გინდა.
არ ენდოთ მას, ვინც გამარჯვებისთვის არ იბრძვის – ის ყოველთვის მომხრეა წყლის ამღვრევის და არა აქვს მნიშვნელობა, გაურიგდება მტერს თუ უბრალოდ საკუთარი უპერსპექტივობით დაბოღმილი გააკეთებს ამას (თუ ფული აქვს, ფულაც გადაიხდის ამაში).
არ ენდოთ მას, ვინც დამარცხებას აუცილებელ ბოლოდ მიიჩნევს და ამას ან დავალებით აკეთებს, ან გოიმური განზრახვით – თუ მარცხი იქნება, აი რას ვამბობდიო, რომ გითხრათ და გააგრძელოს მავნებლობა.
როცა ბრძოლაში შედიხარ, გჯეროდეს გამარჯვების ვინც არ უნდა იყო – ასარჩევი თუ ამომრჩეველი და მხოლოდ ამ შემთხვევაში შეინარჩუნებ ღირსებას მაშინაც კი, თუ დამარცხდები.
ჩვენ არა პარტიების, არამედ საქართველოს ექნება თუ არა მომავალი, ამ არჩევანის წინაშე ვგავართ და უნდა გვჯეროდეს რომ გავიმარჯვებთ.
ეს არის ბრძოლის წესები და ვინც ამას არ იცავს, ის ან ჩლუნგია, ან მავნებელი, ან ორივე ერთად.
ვისაც ამ ქვეყნის მომავლის გვჯერა, ყველამ ერთად უნდა მოვიგოთ – მხოლოდ ამ რწმენით უნდა შევიდეთ ბრძოლაში.
ირინა სარიშვილი
